Yoruldum Şiiri - Eza Ak

Önüm de iki yol var sevgilim
İkisinde de gülmüyorum
Hatta bu yollar da yürürken yoruluyorum
Günah mı sevap mı bilmeden gidiyorum
Yakın da gidiyorum dostum
Sonu ölümse haktır biliyorum
Hasretse zaten çekiyorum
Ama sana daha çok yaklaşıyorum
Gidemezsem yerimde sayıyorum
Bu kalleşce düzenin bir parçası oluyorum
Zaman beni sadece tüketiyor
Hızlı aksa ne yarar yavaş aksa ne zarar
Zaman ile işim kalmadı
İnsanlarla uğraşmaktan kendime bir yararım dokunmadı
Evlat desen bir veba gibidir
Kötüsüne denk geldin mi ölümden beterdir
Aşk desen hasrettir
Hele birda kara sevdaya denk geldinmi gözlerde sadece yaştır
Aile desen zordur sırtta bir yüktür
Hele bir de koptunmu uçurumdan düşmektir
Dost desen mezar taşı gibidir
Sırtından vursa öldürür yüzüne gülse süründürür
Ben bu dünyada bir yer edinemedim
Kalbimi taş yaptım denize attım
Ruhumu saat yaptım duvara astım
Bedenimi yük yaptım çuvala koyup sırtıma astım
Yolları deva bildim ayaklarımı sürdüm
Ben sadece yoruldum