Yoruldum Şiiri - Ayşe Gönül

Seni dinleyen,anlayan
Derdine ortak olan
Sevincini,üzüntünü paylaşan
Dostları aramaktan yoruldum

Saf,temiz duyguları olan
Çıkarsız her daim yanında olan
Lokmanı onunla paylaştığın
Arkadaş aramaktan yoruldum

Canını dişine takıp
Tüm emeğinle çalıştığın
Karşılığını alabildiğin
Patronları aramaktan yoruldum

Gülünce gözlerinin içi gülen
Her cümlesinde mutluluk veren
Mert adımlarla sana gelen
Maskesiz insanları aramaktan yoruldum

Huzurla kapını açtığın
İçerde mutluluk bulduğun
Sindire sindire teneffüs ettiğin
Yuvayı aramaktan yoruldum

Biliriz bir varmış bir yokmuş dünya
Nedir bu kin nedir bu öfke
Kurşunlar sıkılır kardeş kardeşe
Sevgiyle gelenleri aramaktan yoruldum

Doğan gün gibi saf ve temiz
Parlayan yıldız gibi özgür ve sessiz
Elimi sıkıca tutacak bir his
İstemek istemek istemekten yoruldum

Yoruldum hiyekar olan sözlerden
Yoruldum bomboş bakan gözlerden
Yoruldum yerli yersiz eleştirilerden
Mücadeleli yaşamdan değil
Dünyada var olmaktan yoruldum