Yoruldum Şiiri - Mustafa Sevil

Bitkin düştüm hayat yolunda yürümekten
Ölüm korkusuyla, ölüp ölüp dirilmekten
Yaşayamadan itibar korkusuyla doğruları
Kalbimin dikine sevememekten yoruldum

Dostmuş gibi davranmaktan aptallara
Kendi sesimi duyamamaktan kalabalıklarda
Hissettiklerimi bastırmaktan her an her dakika
Kelimelerimi içimde boğmaktan yoruldum

Sabahlara kadar dolaşmaktan hayallerde
Uykuyla değişmekten tutarsız umutları
Gecelerce yalnızlıkla yürümekten
Tükendim, bitap düştüm, yoruldum

Kazanmak umuduyla kaybetmekten
Sevmekten, her seferinde biraz daha
Biraz daha batmaktan derinlere
Karşılıksızlıklardan yoruldum

Özlemekten geride bıraktığım şeyleri
Özlediklerime geri dönememekten
Pişman uyumaktan geceleri, ve
Uyanmaktan karanlık gündüzlere
Tükendim, bitap düştüm, yoruldum