Yoruldum.! Şiiri - Sevda Çay

Yağmurun sesini dinliyorum, gözlerim kapalı, yorgun akşamın Koynundayım el ayak çekilmiş ben yine hasretteğim, düşünüyorum, Geçip giden yıllarımı zamanı düşünüyorum, elimde ne kaldı, kim Karlıydı, zamana karşı, benmi zaman mı.

Söğliyecek, konuşmam gereken, anlatmam gereken, çok kelimeler vardı. yaşadıklarımı zamanla Topladım, düşüncelerimi zamanla çarptım, yüreğimi zamanla böldüm, sonuç ortadaydı bende pek Şaşırmadım Zaten.

Gönlümü, yüreğimi, akşamın karanlığında karşılıyorum, kendi boşluğum da karşılar gibi, yüzüme bir Hüzün çöküyor, sesim kısılıyor, kimsenin yanımda olmadığın düşünmem beni deli etsede, amazon Savaşcısı gibi dim dik ayakta kalmak beni daha güçlü kılsada bazen yorulduğumu düşünsemde Yıkılmadım değip kendimi kandırsamda yoruldum aslında

Zamana karşı yoruldum, söğliyecek sözlere karşı yoruldum, kendimi ifade etmekden yoruldum, Sevdiklerim, yanımda dediklerim, yanımda sandığım seviyor sandığım cana can katarcasına Sevdiklerim yanımda olmadıklarını anladığımda yoruldum,

Sessizlik beni güçlendiriyor kendi sesizliğim gibi sessizdim aslında sesizlik yoldaşım arkadaşım Olmuştu yalnızlığım gibi ne zaman kendi sessizliğimde boğulsam birine ihtiyaç duysam kimse yoktu Yanımda ne öncesi nede sonrası hiçbir zaman olmayacağı gibi

Zoru başarmak her zaman beni güçlendirsede yoruldum aslında gözler düşer yüreğime sözler düşer Yüreğime hep yalnızdım yorgun vede mutsuzdum sevinçler olmadı hayatımda ne zaman sevinsem Gülsem ağlamak karım oldu hayatımda

Yüreğimde kapılar var yüreğimde çaresizlik var sesizliğe attığım her
Adım biraz daha yorsada beni gem vururum ömrüme yorgunum çok yoruldum Sonuç zaten ortada Topladım, böldüm, çıkarttım, hayatla eşitledim çıkan sonuç belli söğliyecem şimdi sonuç sevgisizlik.!

Sevda Çay

www.haberoturum.com