Yoruldum Şiiri - Mehmet Yücel

Gülsüz bahar olmaz, gazelsiz hazan.
Gülü gazel eylemekten yoruldum.
Nasıl yazdı ise yazıyı yazan.
O yazdı ben sil demekten yoruldum.

Ne feryat eylersin feryadın boşa.
Düzlük istedikçe sürdü yokuşa.
Ne imkan olursa ziyan olmuşa.
Dil yaralı, dilemekten yoruldum.

Budur hayat, can pazarı bir adı.
Tuzu yoktur acı doludur tadı.
Araya araya hicran aradı.
Valığıma yok demekten yoruldum.

Vicdansıza ne isterse var dedim.
Yaraladı yaraladı yar dedim.
En sonunda dünya bana dar dedim.
Şimşek olup gürlemekten yoruldum.

Karınca yükünü file yükledim.
Çeksin diye senelerce bekledim.
Engelleri bir birine ekledim.
İlmek atıp körlemekten yoruldum.

Mahkum idim ceza çektim damlarda.
Ruh aradım ruh fakiri canlarda.
Ümidim yok belki bir gün anlarda.
Anlam anlam derlemekten yoruldum.

YÜCEL mi yanlışta, yanlış mı başta.
İnmek bilmeyenin vitesi boşta.
Yine geçti bizi bak hele puşta.
Ben bu yolda terlemekten yoruldum.