Yoruldum Şiiri - Ahmet Bulut

Tövbe ile, günah kirin yuyarak;

Gözyaşlarım, döke döke yoruldum.

Sabır, ilimlerin başı diyerek,

Acıları, çeke çeke yoruldum.

Erişilmez aşk uğruna yanarım;

Elde sevgim, tek sermayem hünerim,

Çağlar sel misali, gönül pınarım,

Boz bulanık, aka aka yoruldum.

Mesaj mı var, kulaklarım çınlıyor?

Cahil duymaz, gönül ehli dinliyor,

Asalak şen şakrak, mazlum inliyor,

Haksızlığa, baka baka yoruldum.

Madde müptelası, duymaz sözümü;

Nerden bilsin, dosta giden izimi?

Kapladı alevler, sardı özümü,

Yüreğimi, yaka yaka yoruldum.

Dönen dolaplardan, mide bulanır;

Kim demiş, rahmetsiz toprak sulanır?

Adım atsam, ayağıma dolanır,

Tuzakları, söke söke yoruldum.

Kimsesiz garibin, acep suçu ne?

Kararır dünyası, hiçi hiçine,

Sessizce, sinsice, alır içine,

Bataklığa, çöke çöke yoruldum.

Beşer abad olmaz, haram yiyerek;

Kul hakkıyla, samurdan kürk giyerek,

Ümitlenip, bu gün yarın diyerek,

Hayallerim, yıka yıka yoruldum.

Geçti ömür, ağlayarak, gülerek;

Gâh sevinip, gâh gözyaşım silerek,

Mahsul vermez olduğunu bilerek,

Taşa tohum, eke eke yoruldum.

Hem hal oldum, toplumuyla, ferdiyle;

Karşılaştım, namerdiyle, merdiyle,

Bir düzlüğe, erişirim derdiyle,

Yokuşları, çıka çıka yoruldum.

Şair Bulut durgun akar, taşmadan;

Dost bulunmaz, engelleri aşmadan,

Hoşgörüden, tevazudan, şaşmadan,

Kula boyun, büke büke yoruldum…