Yoruldum Şiiri - Rıdvan Sürücü

Oysa gözyaşım kadar saf sana beslediğim umudum,
İçimde cenazem var,sana öldürdüğüm gururum,
Sen gidince tek düşmanımdı vurdum onu kurtuldum,
İnan bana göz nurum hasretinle yaşamaktan yoruldum.

Omzumda melekler tanık yokluğundan çektiğim acıya,
Umutlarımla ayaktayım,belki gelir diyorlar başka bahara,
Hep içimden bir ses kucakla sevdanı,al başını git diyor uzaklara,
Beynimde kopan fırtınalarda savrulmaktan yoruldum.

Seni görünce sevdam oluyor hem dilsiz hem sağır,
Çok korkuyorum benim gibi eceli gelecek ağır,ağır
Kimse birşey götüremez öbür dünyaya,ardımda kalacak tek şey sevdamdır,
Kızma ne olur bana ama, seni hep döner diye ümid etmekten yoruldum.

Çık ansızım karşıma,seninim de bağır, çağır,
Kalbime kurşun atar uzaktan bakışların,takınırsın edalı bir tavır,
Ben zaten serseri bir kurşuna benzeyen gözlerine vurgunum,
Nerde diye seni soran, eşe dosta cevap verememekten yoruldum.

Hiç gülümsemedim sensiz doğan güneşe, gece parlayan aya,
Yokluğunda yaşadığım sanki bambaşka bir dünya,
Bilmiyorum ya bu bir gerçek yada kötü bir rüya,
Sensiz olmanın bilinciyle her sabaha uyanmaktan yoruldum.