Yorulduk Şiiri - İsmail Uysal

Cümle dil ucumda kelime noksan
Nokta koyacağım yer belli değil
Ecnebi üslupta tanıdık aksan
Genç konuşur ne der belli değil

Hangi iplikçiden aldık bu ipi
Bu hangi düzenin prototipi
Dili alicenap yüreği hippi
Dünyada ne işi var belli değil

Kaybettik zamanla varlıkta hiçi
Cana düşman oldu canımın içi
Ortada bir günah bu kimin piçi
Hayrın ucundaki şer belli değil

Babasına kıyar on beşlik cani
Duruşta edep yok bakış şeytani
Nereden türedi bunca zebani
Kim nerede ne halt yer belli degil

Üç kuruş menfaat baş tacı oldu
Kalp kire bulaştı, söz acı oldu
Paraya tapınan kul hacı oldu
Alnı açık yüzde nur belli değil

Ölüyoruz ulan ve öleceğiz
Kimimiz şaşalı kimimiz sessiz
Son bulacak elbet hayat denen giz
Yalnız ölüm anı sır, belli değil

Sevmeyi unuttuk, sevebilmeyi
Ne varsa sevdaya dair her şeyi
Usulca kabrinde yatıyor iyi
Kötünün yattığı yer belli değil

Yorulduk, kalbimiz yoruldu en çok
Bozdular düzeni hak yok hukuk yok
Açın midesinde ekmek arar tok
Yangın var, duman var, kor belli degil