Yoruldu Yüreğim Şiiri - Bedirhan Almas

ooffff oofff..
Galiba, yoruldu artık yüreğim, karanlık sevdalara koşmaktan..
Bir adım gelene, bin adım atıp, bin kez dizler üstünde kalmaktan..
Yıkılan umutlarımın, kayıp ilanlarına manşet olmasından..
Göçük altındaki yüreğimle, bilinmezlere savrulmaktan..
Galiba, yoruldu artık yüreğim, edep diye susmaktan...
oofff ulaaan ooffff..
Şimdi, nefesime kaçak tütün misali sinmiş, acı bir yalnızlık..
Oysa ki ben, gözlerine, yüreğine, tenine tiryakiydim..
Şimdi, kırılası varlığın, bana bin acı, bin yalnızlık...
Oysa ki ben, yüreğimin kıyısında sakladığım çocukluğumla gelmiştim..
Tırnaklarım da yaşanmamış çocukluğum saklıydı..
Nefesimde hiç oynayamadığım oyunların heyecanı..
Gözlerimde tellere takılmayan uçurtmanın özgürlüğü..
Şimdi, avuçlarıma tırnaklarım battıkça çocukluğum kanıyor..
Şimdi, nefesim yumruk yumruk, sancısı yüreğime vuruyor..
Şimdi, umudum özgürlüğüm, kömür karası gecelere düşüyor..
Yoruldu artık yüreğim, yalan sevdalardan yalan dostlardan..
Anladım ki, devir edebiyle sevenlerin değil, edepsizce sevişenlerin..
Söküp aldım yüreğimi günahkar bedenlerden, vakit yalnızlığa gitme vakti...