Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Silindi hayâlimden gözlerinin ilhâmı.
Yine dün sordum çıkmadın iki fal arası.
Tutamadım niyetime başkaca bir ismi.
Yoruldu yollar, bir istasyon bir ev arası.
Bekler uzaktan, o acı tren ıslığını.
Şu ıssız karanlık peronun asıl sahibi,
Bir ben, bir âsâr-ı atîka tavan saati.
Yine boynu bükük boş dönerken eve sensiz,
Hazân yapraklarının bana ağlayan sesi,
Şimdi yol arkadaşı oldu garîb ve sessiz..
13-03-2009.
Vedat KorunKayıt Tarihi : 13.3.2009 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!