Söylemek istediği ne çok şey vardı.
Kristal yüreğinde demir kafesler
Kiminin kapısı açık, kimnin kilitli
'Ben vazgeçtim, olacağına varsın.' diyen
Yoruldu kendni aklamaktan
Yoruldu doğruluğunu kanıtlamaktan
Düşündüğü ne çok şey vardı tılsımında
Parlardı göz kamaştıran ruhuyla
Hicranlı yüreğinde bucaksız bir mera
O mernın üzerinde eflatun leylaklar
Yoruldu kendini aklamaktan
Yoruldu samimiyetini kanıtlamaktan
Görmediği ne çok şey vardı hayatında
Küçük bir tebessüm dağıtırdı efkarını
Aldanma onun şen şakrak olduğuna
Onda da fırtınalar kopar anlasana...
Yoruldu kendini aklamaktan
Yoruldu dalyanlardan umut toplamaktan
Yoruldu... Ne bileyim, galiba bu havalardan!
(Hasankeyf 2010)
Kayıt Tarihi : 31.5.2010 18:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!