Yoruldu Şiiri - Vahit Aydemir

Ne ahlarım kar eyledi,
Ne feryatlarım duyuldu.
Aldanıp dünya haline,
Cümle aleme uyuldu.

Tüm insanca davranışlar,
Yaranmışlığa yoruldu.
Benim fikrim bana değil,
Yedi kat ele soruldu.

Ceremesini ben çektim,
Üstüne eller kuruldu.
Ne fırtınalar tükendi,
Ne coşkun seller duruldu.

Bende insanım, sabrım var;
Nerdeyse o da son buldu.
Hep ellerin günahını,
Çekmekten gönül yoruldu.