Yoruldu Şiiri - Ramazan Özkan

Ne ayaklarım yoruldu peşinde koşmaktan
Ne ellerim yoruldu seni arafta tutmaktan
Bir boş hayale bakmaktan
Yoruldu güzel gözlerim yoruldu

Bir tebessüm edip kışımı yaza çevirmenden
Kaşlarını çatıp umut dağlarımı devirmenden
Beni sırattan bir atıp bir geri çevirmenden
Yoruldu güzel gönlüm yoruldu.

Bu gönle düştüğünde on altıydı yaşım
Şimdi kütük de otuz bedende altmış olmuşum
Dostlar desede boşadır bekleyişin
Yoruldu güzel beklerim demekten dilim yoruldu.

Zaman azalsa geçsede yıllar
Bir murada çıkmadı yürüdüğüm yollar
Mecnun gibi geze geze bitsede çöller
Yoruldu güzel üstüne bastığım kumlar yoruldu.