Yorulan Dudaklar Şiiri - Selami Sagir 2

YORULAN DUDAKLAR.
Öylesine dinliyor beni
Benden uzakta tutmaya çaliştiği bedenini
Öne dogru eğilmiş
Beline kolum yavaşça sarılıyor
Arada sirada soru soran beynimin
Geride biraktığin vucudu çekiyorum
Kendime
O zaman sanki emin oluyorum gitmeyeçeğini
Yumuşayan dokunuşlarima tepki vermeyen beden
Bana dogru yolda oldugunu fısıldıyor
Az önçe öyle keskin bir sınır cizmişti aramiza
İlk defa onun gidebileceği o kadar net hissettim
Onun için hislerimin anlami yok
Bana karşi ne hissediyorsa hissetsin
Çekip gidebilir
Bunu bilmek delice korkutuyor beni
Kollarimla onu hapsettiğim çemberin
İçini görebiliyorum ben
Gerisi o denli karanlik ki oradan kaçtiği an
Ben izini kaybedeçeğim
Biliyorum
Beni dinlerken onu saran cendereme
Sığınıyor yavaşça
Arada kelimeler arasinda anlatmaktan
Yorulan dudaklarimi
Saçlarında dinlendirmeme sesini çikarmiyor
Başi gögsüme gidiyor yine
Bir yandan anlatırken
Bir yandan da saçlarina dolanıyor ellerim
Kelimeleri senin kokunun içinden
Üflüyorum kulaklarina
02 Mayıs 2020
Selami Sagir.