Yorulacaksın Can Şiiri - Yaman Karaca

Yorulacaksın can, yorulacaksın.
Şimdilerde heyecanla yürüdüğün o yollarda,
Gün gelecek adım atacak halin olmayacak.
Üstelik yürümek değil seni yoracak olan,
Seni o yolun kenarında bulduğun ihanetler,
Hiç beklemediğin kalleşlikler yoracak.
Bir umutla çıktığın o uzun yürüyüşün
Her umutsuzluk diyarına saptığına şahit oldukça
İnsanlardan da yaşamaktan da yorulacaksın can...
—
Tükeneceksin can, tükeneceksin...
Bu hayat yolunda gözlerin öyle şeylere tanıklık,
Yüreğin öyle duygulara şahitlik edecek ki...
Asla olmaz dediklerin ile yaşamasını da öğreneceksin.
Ne art niyetler ne bozuk düşünceler göreceksin,
Hiç aklına gelmeyecek tuzaklar göreceksin adımbaşı.
Dünya sanki sen mutsuz ol diye
Kurulmuş gibi gelecek sana her gün...
Her adım seni daha fazla tüketecek,
Yorulacaksın can, yorulacaksın hayat yolunda...
—
Öyle günler gelecek ki bitkin düşeceksin can.
Sana ağır gelen, bilmediğin insanların darbesi olmayacak.
Bildiğin, tanıdığın, en yakın gördüğün, dost bildiğin
İnsanların hayırsızlığı seni yoracak bu dünyada en çok.
Hayatına zerre katkısı olmayan ama her şeye bir yorum
Yapmaya çalışan insanlar yüzünden
En güzel günlerin zehir olacak, yorulacaksın can.
Göreceksin ki en büyük savaşlarını,
En yakınlarına karşı vereceksin bu hayatta
Ve her seferinde biraz daha tükeneceksin can.
—
Azalacaksın can, azalacaksın.
Ömrün boyunca birilerine kendini dinletmeye,
Aslında kimseden bir şey beklemediğini anlatmaya çalışacaksın.
Ama kimseye ne yüreğini ne sesini duyurabileceksin.
Her boşa giden gününe dönüp baktıkça azalacaksın.
Yorulacaksın be can, çok yorulacaksın.
Dünyanın yalan, insanların sahte,
Her şeyin artık çıkar olduğunu gördükçe
Yorulacaksın can, yorulacaksın.

Yaman Karaca