Yörükler Şiiri - Cafer Aksay

Bahar gelir, yaylalara göç eder,
Çıkar Toroslara, bizim Yörükler.
Davarını sürer, eşeğin yeder,
Satırlarda size yazım Yörükler.

Koyunu meleşir, kuzu meleşir,
Köpekleri, kenarlarda dalaşır,
Toroslarda, koyak koyak dolaşır,
Kazancınız helal, sizin Yörükler.

Keçilerle oğlakları otlanır,
Bütün bir yıl rezilliğe katlanır,
Düğünlerde, bayramlarda toplanır,
Sizden dem vuruyor, sazım Yörükler.

Mevsimine göre gezer her yurdu,
Eksik olmaz dağda, çakalı-kurdu,
Ancak sen görürsün dağların ardı,
Sizi anlatıyor, sözüm Yörükler.

Kara çadırı da tam üç direkli,
Kadını, erkeği aslan yürekli,
Ekini biçerken eli oraklı,
Sizi görmek ister, gözüm Yörükler.

Yoğurdu, peyniri her zaman olur,
Bütün katıkları, obrukta kalır,
Kışın sahillere göç eder gelir,
Çulfalıkla olur, bezim Yörükler.

Dertli, gerçekleri aldı kaleme,
Duyuralım, Yörükleri âleme,
İşte bunlar geliverdi dilime,
Yürür ayağım ve dizim Yörükler.

ERDEMLİ-10.04.2015-Cuma
Cafer AKSAY