Yörükler Şiiri - Ahmet Çelik

Bereketin eliyle hep dağlardan eserler
Oymağının asına ruhlar açar Yörükler
Kalp küpü sevgi dolu hemencecik küserler
Yüreklerin pasına basar geçer Yörükler.

Bugünün işlerini bırakmazlar haftaya
Asla izin verilmez bir olumsuz tafraya
Herkes aynı oturur yemek için sofraya
Çorba koyar tasına banar içer Yörükler.

Yeriz diye kesilen hep beraber yüzülür
İsrafı haram bilir artan ipe düzülür
Bir tülbent atıp kaçan yavukluya üzülür
Kollarının kasına davar ölçer Yörükler.

Tüm zirveler senindir uçan al’la dorunla
Sebep vatan olunca savaşırla sorunla
Hepsi birden gönüllü dede oğul torunla
Memleketin yasına canlar saçar Yörükler.

Fakirlere dağıttı yemedi doya doya
Sırtındaki çocukla bıkmadan gitti yaya
Silinmez iz bıraktı Avrupa’dan Asya’ya
Yiğit dendi şahsına hanlar seçer Yörükler.

Dumanlı yüceleri tercih etmezler eve
Sakız gibi çiğneyip kimler ağzıyla geve?
İslam ile Türklükten emanet atla deve
Yaylanın en hasına konargöçer Yörükler.

04.09.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan