Yörükler Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Toroslardır yörüğün, asıl yurdu
Geç aylara kadar, inmez yayladan,
Onlardır o dağların, kuşu kurdu,
İnmezdir dağların, karı yağmadan.

Bahar gelir, çıkar gider dağlara,
Ahenk gelir kıvrım, kıvrım yollara,
Suyu bol, zümrüt yeşil Toroslar ‘da,
Kalırlardır Yörükler, yaz boyunca.

Dağın süsüdür, kıldan çadırları,
Okka, okka yapardır, taze yağları,
Yağınca dağların lapa, lapa karları,
Yörükler kaçardır, o Toroslardan.

Dokunur kilimler. Çadır önünde,
Buluşur gençleri, suyun gözünde,
Güreşler tutulur, günün birinde,
Şen olur yazın, hep Toros dağları.

Koyunlar inince, karşı yamaçtan,
Kuzular koşturur başka bir yerden,
Koyunlar kuzular, karışsın gör sen,
Dinle çıkan sesi, sen Toroslar ’da.

Taş eli yaylası, Yörük doludur,
Dağlar’ mı dersen, otu suyu boldur,
Yörük denen insan en dürüst kuldur,
Git tanı sen onları, Toroslarda.