Yörükler Şiiri - Mustafa Sarıkaya 2

Altaylardan urallara,
Biz dağların insanıyız,
Kafkaslardan toroslara,
Dağ dağ Yörükler.

Dağlar temizdir,
Suyu temiz, havası temizdir,
Dağı olmayan vatanın suyu da olmaz,
Dağ suya aşık, su dağa,
Dağ cömerttir paylaşır sevgisini,
Bırakır suyu ovaya,
Ovaya can gelir, bereket bağa
Yem yeşil olur burcu burcu doğa.

Dağ Yörükleri bilmez,
Dağların onlardan haberi yoktur.
Çünkü Yörüklerin dağa zararı yoktur.

Yörükleri biler dağ rüzgarı,
Çelik gibidir gözleri, kartal bakışlı Yörükler,
Nice tarih şahittir,
Düşmanı o bakışlar önünde sürükler.

Yörüklerin dağ tepe gezmesi,
Çoğalıp dünyaya,
Ruhunda cesaret yaşatır.
Yörüklerle kan bağı oluşan millet,
Yörüklerle aynı aynı kaderi paylaşır.

Yörük dünyayı, insanı sever,
Onlarla kaynaşır onlardan olur.
Kaynaşır adeta kendini unutur.
Gelmişler yörükler dünyaya,
cesaret aşısı vurmaya.

Yörük Türk dağa bağlı,
İçi fırtınalı
Kalbi sevdalı,
Türküleride ta yürekten
Yakar kavurur insanı.

Dağ rüzgarının yüzünü yakması gibi,
Çelik gözlerini hasmının
En derin yerine iner
Yörüğün hırsı, kini
Ancak dağda söner.

Dağ Yörüklerin yüreğini temizler
O hayvan kokulu eller, o nasırlaşmış eller,

Yörüğün dağda, kaya gibi sağlam irade
Rüzgar ateş gibi yakar yüzünü,
Suları çelik gibi yapar gözünün,
Kızları kıskanç bir kartal gibidir.

Dağ yörüğe yakın,
Yörük Allaha,
Kıl çadırdan evi sırtında
Emanettir dağa rüzgara.