Yörük Yosması Şiiri - Evrim Evrensel

Bekilli'de boldur üzüm asması,
Gezinip duruyor kopmuş tasması,
Aşk'tan anlarmola anlarmola ki,
Vefasızlığınan yörük yosmasi.

Döktür Döktür Emine,
Kaydir götür zemine,
Yoldaş olma benimle,
Güvenmezsen götüne.

Avluda kaynatıp yapar pekmezi,
Cilvesiyle sarhoş eder herkesi,
Sadakat beklenir mi böylelerinden,
Alem ilen gezen yörük Kahpesi.
Nakarat
Yayladan Kışla'ya dönmekte yörük,
Başında sarığı ayağında çarık,
Merkez yeri bozuk, olmaz iflahı,
Kurtulamaz bundan ahlakı çürük.
Nakarat
Kendim gibi bildim yörük kızını,
Yoldan çıkmış insan bulmaz izini,
Hayası erimiş, namus firarda,
Dönüp bakma artık görme yüzünü.
Nakarat
Sevdiğim yörük emine adında,
Biri kaydı gitti yol yamacında,
Her yol mübah olmuş artıkın ona,
Sevgime layık olanı yanımda.
Nakarat