Yörük Yaylası Şiiri - Raşit Evşen

YÖRÜK YAYLASI
Çıkmaz mı ola,şu yaylanın çimeni?
Otlatayım kuzumu,hoplayıp gezeyim,
Uzanayım gölgesine düşler göreyim
Eriyip dağların karı,kaplayınca yaylayı.
B ir kaya başında elimde kavalım,
Kuzularım çimende otlayıp durur.
Bir güvercin geldi,kondu yanıma
Mor sümbüller kaplayınca yaylayı.
Karşıdan göründü bir Yörük kervanı
İndirdi yükleri,kurdu çadırı,serdi habayı
Devenin yanında bir fidan gözü yaşlı,elinde yuları,
Kavallar sustu görünce,hüzünler kapladı yaylayı.
Kaptırmış gönlünü dönülmez aşka,
Devesine anlatmış bütün sırlarını.
Toroslarda kalmış sevdiği onun,
Eğdi boynunu laleler,her yanında yaylanın.
Bir türkü tutturmuş çeşme başında,
Bülbüller toplanmış yanına onun,
Çamlar dallarını eğmiş görünce onu,
Çimenleri sulamış gözyaşları,yaylada onun.
Kendimi unuttum görünce onu
Garip garip baktı ,görünce beni.
Kayalara aşkını anlatıp durur
Hep devesi peşinde yaylada onun.
Dertliler yatağı Yörük yaylası
Eksilmez sisleri dağından onun.
Sofralar kurulunca çadırın yanında
Kalır elinde tası,boğazından geçmez ayranı onun.
22.07.2