YÖRÜK ŞİİRİ
Ben kıl çadırın kara çocuğu
Bakmayın böyle esmer olduğuma
Benimkisi amele yanığı
Utanmadım hiçbir zaman aslımdan
Sevdalarımın rengini aldım
Doğup büyüdüğüm kara çadırdan.
Kekik kokulu dağların atmacasıydım
Uçurumlarda gezdim tek başına
Beklide doğuştandı yalnızlığım
Tek yoldaşım yanık kavalım
Onu da çalmayı başaramadım
Bir gün uçurumlardan düşüverdim sevdana
Tutunduğum kirpiklerinden düşer gibi avuçlarına
Ne yaptıysam örtbas edemedim bu aşkı
Gel gör ki kimselere de söyleyemedim
Asırlardır çektim bu işkenceyi
Göç tuttum yüzyıldan yüzyıla
Hiçbir çağda kınına koyamadım hasretliği
Yörüktüm aşka, sevdanın otağında yaşadım
24.07.2006
www.akdeniz.orgfree.com
Kayıt Tarihi : 1.6.2007 16:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!