Yörük Ali Efem Şiiri - Ahmet Keleş

Efem seni büyüklerimden dinledim.
Birazda siyah beyaz filmlerden izledim.
Asıl seni Sabahattin BURHAN’ dan dinledim.
Milli mücadele günlerini,
Kuvva-i milliye ruhuna özledim.
Başında cepken,
Sırtında camadan,
Ayakta potur,
Hele kıvırcık Söke çizmesi,
Altında doru at.
Hey gidinin efesi efelerin efesi.

Kendin için bir şey istemedin.
Sadece milli mücadele diledin.
Amacın düşmanı atmaktı yurttan.
Efeliği yaşadın, yaşattın.
Kızanların doymayınca yemek bile yemedin.
Sen Hz Ali’yi izledin.
Ceviz ağacının dibinde düşmanları gözledin.
Nefes aldırmadın düşmana,
Adına duyan geliyordu imana.
Ne yazık ki, ayaklarını kaybettin İzmir’de
Haksızlığa görünce,
Dua ettin Allaha.
İyi ki ayaklarımı kaybettim diye.
Efem sen ayaklarını kaybettin,
Hele biz, hele biz
Ruhumuza kaybettik.
Bizi sende affet efem.

Sünnet düğünündeydim bu akşam.
Herkes sarhoş, bende mi sarhoşum ne?
Kadınlar gerdan kıvırıyor,
Kızlar yarı çıplak.
Erkekler gözleri ile zinada bu akşam.
Oyunlar duruyor, zeybek çalıyor.
Arkadan sesler geliyor,
Efelerin efesi diye!
Dört kızanın çıktı oynamaya,
Hani güzel de oynadılar efem.
Milli bayram olsa anlardım.
Sarhoş muyum ne?
Anlayamadım.
Adına kültür dediler.
Sarhoş masalarına meze oldular efem.
Senin bize öğrettiğin efelik bu değildi.
Sakın bana sorma,
Cevap veremem.
Dedim ya,
Ben sarhoşum galiba efem.