Yorgunum
Yine zamana yolcuyum
Biletim mazi
Erzağım kursağımda kalanlar
Gecenin zifiri karanlığında defalarca geçtiğim yollarda kaybolmuş gibi yürüyorum.
Geçtiğim sokakta hep tanıdığımı sandığım ama aldandığım yüzler var.
Kimseyle konuşmuyor, kimseye de güvenmiyorum.
Yolum uzun, yolum hüzün biliyorum
Kaybettiğim bilinmeyenlerime değilde ben bu yolculukta en çok kaybettiğim kendime üzülüyorum.
Zaman diyorum
Zamanla diyorum
Kaç zamanım var nekadar zaman kaldı bende bilmiyorum.
Yorgunum
Bilendikçe kesinleşen bıçak olmak zorunda kaldığım için.
Yorgunum
Zerresine muhtaçken yokluğuyla sınandıklarım için...
Yorgunum
Başkalarına gül olmaya çalışıp dikenleri kucakladığım için YORGUNUM
Kayıt Tarihi : 30.6.2020 19:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
insan nezaman vazgeçerse yorgunluklarıyla ozaman yüzleşiyor... vazgeçtiğim biran dökülü verdi kaleme :) yotube adresimde seslendirdim :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!