Yorgunum Yürüyorum Şiiri - Emin Baydil

Konaksız yolları, taşlı belleri
Seyrek adımlarla, yorgunum yürüyorum.
...ve, bir zamanlar güllerle, örtülü güzelleri,
Şeytanlarla pazarlık ederken görüyorum...

Söner miyim,
Her gördükçe yanar mıyım?
Siz söyleyin yüce dağlar,
Her biri bir hece dağlar!
Fakat hayır,
Sesim kısık, dizlerim hep titriyor
Beni günler okşasa, akşamlar bitiriyor...

Yürüyorum,
Kırık camlar üstünde, yalınayak
Bana parmak sallayan sarhoşlar görüyorum.
'Geçemezsin! ' diyorlar,
Bizden habersiz, saklı...
Yalılara çakılmış, işte kimi bayraklı
Baykuşlar görüyorum...

Karşımda iki katlı yüzen beyaz gemiler
Ve, yanıbaşımda çöplükte, sızan kara kediler...
Ne yapmalı bilmem ki, söylenmişim bir ara
Kendimi zor tutmuşum, demek için onlara:

...Tekerrür mü ediyor? Bakın, yine döndüler....
Durun, artık söyleyin, susmayın efendiler!
Onların napâk eli, sahile dokunamaz
Tâ kambimin içine, pis eller sokulamaz.

Ne var ki,
Yanık bir türkü gibi; sular mahzun, ben mahzun...
O pis eller diyerek, yürüyorum sessizce,
Gün batarken ufkundan, âtiye yolumuzun...

Yürüyorum,
Bir tesâdüf bakınca uzaklara,
Yeni baştan beni bir, yollar çekince zora.
Fakat hayır,
Sesim kısık, dizlerim hep titriyor
Beni günler okşasa, akşamlar bitiriyor...