Eskiler "yorgunu yokuşa sürme" der.
Zira yolu tamamlayamaz.
Ayaklarını boşa feda,yolu da nafileye heba eder.
Yorgun insanda öyledir.
Zira kimin ne olduğunu anında tecrübe eder ve
Nafile insanlar için gözünü de sözünü de esirger.
Kimin yüreği yokuş,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;