Eskiler "yorgunu yokuşa sürme" der.
Zira yolu tamamlayamaz.
Ayaklarını boşa feda,yolu da nafileye heba eder.
Yorgun insanda öyledir.
Zira kimin ne olduğunu anında tecrübe eder ve
Nafile insanlar için gözünü de sözünü de esirger.
Kimin yüreği yokuş,
Kimin heybesi laf-ü güzaf dolu,
Kimin niyeti flu bilir.
Boşa yorulmamıştır çünkü.
Tüm yorgunlukları tecrübeyle sabittir.
O yüzden yorgun insanlardan uzak durmak gerekir.
Çünkü onları kandırmaya çalışma çabalarınız
"Ben bu yokuşu daha öncede tırmandım" tebessümünden öteye geçmeyecektir.
Kayıt Tarihi : 6.3.2018 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ah Min-el Aşk
