Yorgunum ve Bu Hisler Şiiri - Düşet Utkun

Bu sıralar nedense bende
Yokluğunu hisseder oldum
Bu kervana mı katıldım ben de?
Her ne kadar kabul etmesem de

Boşladığım onca his
Nefesimde bir yumru oldu
Ne boğazımdan geçiyor
Ne de dışarıya taşıyor

Anca bir yere dokuduğumda
Bu hisler yerleşiyor
Pişiyor olgunlaşıyor
Benle didişmeyi kesip
Kendince tuhaflaşıyor

Belki sebebi zalim barikatlardır,
Zihnimi boylu boyunca kesen
Ya da bir endişe süren ömür boyu
Telaş, korku, inanç ve haykırış
Nedendir bilinmez bu bitmez
Soyutlanış
Bunca görmezden geliş
Ve gerçeklikten kaçış

Düşünceyi geçemeyip
Hayalle sınırlanışın dahi
Ötesinde bir yerlerdeyim
Zamanın da tabii gölgesinde
Beklerken değişimi
Üzülünce
Hüznün bünyesinde yeşeren
Bir beni aramaktayım

Ben kendimi buldum
Buldum da unuttum mu?
Bunun sorgusuyla
Yaşadığımı sanıp durmaktayım.