Hayatın yükünü omuzlarımda
taşımaktan bıktım yorgunum usta.
Düşlerim paramparça
aklım firarda.
Vuruldu umutlarım nöbet tutarken
İnsanlığın mayınlı sınırlarında.
Böyle yaşamaktan yoruldum usta.
Çatladı sabır taşı beklemekten baharı.
Yitirdik güneşi gün ortasında.
Sevinci berdel verdik kedere gama.
Deyiver bana...
Cemre düşer mi bir daha toprağa,
Ayaz volta atarken hak avlusunda
Böyle yaşamaktan yorgunum usta.
Ne bir dilim ekmek,ne bir yudum su
İstemedik kimseden
hak etmeden doğrusu...
Hiç gözümüz olmadı parada pulda.
Yine de hasret kaldık biz mutluluğa.
Mola istiyorum biraz huzurda mola
Böyle yaşamaktan yoruldum usta.
Kayıt Tarihi : 13.1.2014 19:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sağ olun selam sevgi ve saygılar.
Öyle bir şiir olmuş ki; nasıl yorum yaparsın buna...
Yaratana sığınıp içimden geleni yazmak istiyorum ama bu güzel şiire gölge düşmesin...
Evet bizleri yoran, kalplerimizi perişan eden, sinir kat sayılarımızı artıran bu düzenler terk eylesin insanlık alemini...bizde yorulmayalım ve insan olduğumuzu anlayalım..
Şiirin konusu, içeriği, ifade şekli, akıcılığı bir harika sevdiğim bir şiir türü...
...Yüreğine kalemine zeval gelmesin...Saygı ve selamlar..
Sağ olasın usta beğenip yorumlayan dost elin yüreğin dert görmesin.
Selam ve saygılar.
Saygılarımla.
Sağ olun Zeynel bey selam ve saygılar .
TÜM YORUMLAR (3)