Yorgunum Nefesini Özledim

Uydurma bir hikayenin mutluluğuna ağlarken
Kaç yanılgının köşesinden düştüğümü sayamadım
Kendi gözlerimle hayata bakmayalı uzun zaman oldu
Gördüğüm her şeyin sahte olduğunu anladığımda
Tek istediğim sen olmuştun,tüm hatalarımla
Aşksızlıktan çatlamış dudaklarım -gel- diyemez
Büyüklük et, bir şeyler söyle kulağıma
Yorgunluk dizlerimi egemen aldığından beri
Hani seni bıraktığımdan beri, hala aynı yerdeyim
Öksüz bir çocuğun göz yaşı gibi yokluğun
Gülüşlerimin ardında bile nemlenmiş
Mutluluktan ağlamak bir ilkbahar akşamından beri yasak
Islak bir günün yorgunluğu gibi üstüme çöker sensizlik
Her yer toprak toprak sen kokmaya başlar
Etrafıma bakarım sen yoksundur...

Taşköprü 23.48 20.11.2011