Yorgunum Dağlar Şiiri - Muhittin Alaca

Aşktan miras kaldı, soldaki acım,
Gezerim mestane, her gören ağlar.
Neylesin hastane, yoksa ilacım?
Ondurun sızımı, vurgunum dağlar!

Keşmekeş düşürdü, ruhumu dara,
Sinem alışsa da ah ile zâra,
Özlediğim mavi, yeşil ve mora;
Kondurun yüzümü, kırgınım dağlar!

Günün her anında, yâri anarım,
Dışardan gülümser, içten kanarım,
Sessiz bir volkanım, dipten yanarım;
Söndürün közümü, gerginim dağlar!

Daha kaç yıl durup, düşünmem gerek,
Gam ile yontulup, aşınmam gerek?
Kentlerden kurtulup, taşınmam gerek,
Dindirin ezamı, sürgünüm dağlar!

Çöktü şakaklarım, saçımda aklar,
Şekerim yükselir, tansiyon yoklar,
Çıkmadan son nefes, yıkmadan şoklar;
Döndürün özüme, yorgunum dağlar!

10.03.2019
Muhittin Alaca