Yorgunum... Şiiri - İsa Ünal

02.04.2007 / 01.07

En uzun seferden döndüm,
Sevdiğimden geldim yorgunum,
Eski yar oldum
Eskimeyen diyardan geldim yorgunum…

Gül bahçelerini sırça köşkleri bıraktım,
Yağmurların altında ıslanmayan umutları,
Azgın sularında uysallaştığım ırmakları bıraktım,
Sağa sola koşup çiçek topladığım yem yeşil kırları,
Eski yar oldum
eskimeyen diyardan geldim yorgunum…

Gece vakti seyrettiğim güneşi bıraktım,
Kalbimde yanan o eşsiz ateşi,
Yaşamak için aldığım nefesi bıraktım,
Şimdi çok uzaktayım duyulmaz onun sesi,
Eski yar oldum
eskimeyen diyardan geldim yorgunum…

Cebimdeki son kuruşumu bıraktım,
Mevsimleri yazımı kışımı,
Hayata karşı duruşumu bıraktım,
Kalbimdeki heyecan dolu vuruşu,
Eski yar oldum
eskimeyen diyardan geldim yorgunum…

Dağlarımı sis kaplamış dostlar,
Bedenimde geçmişin ağırlığı var,
Şu turnalar nereye kanat çırpar,
Çok uzakta kaldı o vefasız yar,
Anlaşılan o ki yakında ebedi yolculuk var,
Eski yar oldum,
Eskimeyen diyardan geldim yorgunum…

En uzun seferden döndüm
Sevdiğimden ayrıldım yorgunum…