Yorgunum Şiiri - Nazmiye Kayar

Gemiler var bana şiirler okuyan,
Pencereden bakıyorum deniz gülümsüyor yosun gözleriyle.
Bana şarkılar okuyan martılar var burada
Ve yalnızlığımı unutturan tonlarca gürültü.
Yağmur vuruyor bazen pencereme,
Nasıl yağıyor yüreğime,hislerime bir bilsen!
O an yağmur olup yağmak istiyorum,
Yağmur gibi en derinlere.

Yorgunum biliyor musun?
Mutsuz ve darmadağın.
Hayatı seviyorsun deme bana,
Hayat beni seviyor mu bilmiyorsun.

Gemiler var burada,
Benim gibi kırık dökük,onarılan gemiler
Onarılan ve tekrar hayata döndürülen,
Rüzgara karşı yelken açan gemiler.

Ve sen hayatı tanımıyorsun,
Bilmiyorsun esen rüzgar ne kadar sert,
Yalçın kayalar ne kadar dik,
Ve uçurumlar ne kadar derin.
Sen hayallerle yaşıyorsun,
Ben karmakarışık duygularla.
Hayat beni korkuturken,
Güçlüyü oynamayı senin gibi beceremiyorum.

Ben,ben buralarda,dalgalardan daha da yorgunum...

(İstanbul-Nisan 2001)