Yorgunum ömrümün hazanında
O eski beni arıyorum şimdi
Dertlerin arasında.
Ne neşe dolu güleç yüz
Ne de rüzgarlara meydan okuyan saçlar
Hepsi birer.. birer...kayboldular.
Yorgunum; severken,sevilirken
Öyle sevgiler
Öyle sevgililer
Geçtiki benliğimden
Her biri birşeyler alıp götürdüler sanki
Bedenimden...
Yorgunum şimdi seni severken
Gözlerim yorgun,kalbim yorgun
Mısralarım darmadağın
Umutlarım giderken...
Sönmüş bir yanardağ sanki içim
Yorgunum yaşam denizinde yüzerken
Yorgun şimdi tüm kalbim
Seni ne bugün
Ne de yarın
Hiçbir zaman sevemem...
Kayıt Tarihi : 15.12.2005 10:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Varlıklarının ağır gölgesi kalkarken üzerimizden yokluklarının ağırlığı oturur yüreklerimize.Aslolan Fani mahbublara sıkı urganlarla bağlanmamaktır.Hazreti ibrahimin dediği gibi 'Batıp gidenleri hiç sevmem' dusturu bir nebze teselli versede yüreklere, nefsin esaretinden ve aşkın tesirinden kurtulmak zor olsa gerek.
Ama ben yine de , sağlığımız yerindeyse gerisi geçer diye düşünüyorum.
Kaleminiz daim olsun. Saygımla.
TÜM YORUMLAR (31)