Yorgunum, omuzunda taş taşıyan hamal kadar,
Durgunum, akmayan sular kadar.
Vurgunum dipteki dalgıç,
Kırgınım, rüzgârdan yorulan yaprak kadar.
Çorağım, yağmursuz toprak kadar.
Diken üstendeyim, sınırda serhat kadar,
Saplandım! Kalbe saplanan heyhat kadar.
Berbatım, berbattan da berbat kadar!
Omuzunda buğday taşıyan karınca,
Güneş bile tutuldu yorulunca!
Yorulmaktan bir şey olmaz da…
Ya beyninden vurulunca?
Bir kere vurulmaktan da bir şey olmaz,
Vuran vursun vurduğunca.
08.03.2016mustafakirpik
Mustafa Kirpik
Kayıt Tarihi : 25.12.2024 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
