Yorgunum Şiiri - Aydın Duran

Yorgunum azizim
Anlatmıyorum uzunca
Heybemde laf çok
Amma ve lakin
Boş lafa benimde karnım tok

Yorgunum
Keyfim kâhyanın olsun
Gözüm dünya ya tok
Şimdiler de ekmeğin az
Tuzun sa hiç tadı yok

Kahrolası insan
Her biri ayrı bir dert
Apayrı bir lisan
Ne var ise dünden
Eskiden maziden
Kevgir gibi geçmiş
Sanki içimden

Yorgunum
Düşlerim prangalı
Kaç hayal eskittim
Rüzgara saldım umutları
Kaç mevsim, yaz ,kış
Saymadım kaç ömür geçti
Kaç asırdır gönlüm yaralı

Yorgunum
Bu son celsesidir davanın
İster kırılsın kalemim
İsterse kırılsın ayağı sehpanın
Öylesine yorgunum işte
Ölümü müjdelerken baltası
Gözlerinden öpesim var celladın…