Yorgunum Şiiri - Elif Ecrin Ergül

Öyle bir zamandayim ki
Yaşamakla Yaşamamak arasında
Varlıkla yokluğun tek birleşim yeri olan
Geniş bir asrın sonsuz boşluğunda

Öyle günlerden geçiyorum ki
Zaman zaman değil
An an değişiyor duygularım
Saliselerin belirlediği sonsuz bir uçurumda

Her gün, gün güneşle selamlasirken
Başlıyor yerin göğün inlemesi
Işıksız pencereler bir tek beni görüyor
Bir tek benle iniyor perdesi

Ay bir tek bana içini döküyor
Yıldızlar bir tek bana gösteriyor yalnızlığını
Doğa bütün aynaları yüzüme tutuyor
Bütün aynalar bana yansıtıyor kırılmışlığımı

Ben sessiz sedasız ağlar iken
Nefesimi yutarken kimseler duymasın diye
Gözyaşlarımı silerken kupkuru ellerimle
Yalnızlığım bir tek bana görünüyor
Bir tek o bana eşlik ediyor sımsıcak yüreğiyle