Bulmaya çalıştıkça kendimi
Daha çok kayboldum.
Çabalamaktan, aramaktan,
Arafta beklemekten,
Bir adım öteye
Gidememekten,
Beni alt üst eden Düşüncelerden,
Çok yoruldum.
Yağmaz oldu ne zamandır
Yüreğime yağmur.
Yeşermez oldu
İçimde umutlarım.
Bir çöl gibi kurudu,
Günden güne duygularım.
Hiçbir şey,
Hissedemiyorum artık.
Öyle çok kırıldı ki
Heveslerim,
Her yeni şey
Korkutur oldu, beni.
Oysa ne kadar da
Yürekliydim.
Gönlü geniş bir
Gül bahçesiydim.
Kayıt Tarihi : 10.12.2023 20:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Vardır elbet her insanın yorulmuşlukları. Arafta beklettiği en derin duyguları...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!