Yorgunum Şiiri - Ezel Aktaş

ilk defa bu kadar çabuk yoruldum
doğrumu yaptım yanlışmı bilmiyorum
içimdeki o cıvıl cıvıl kız çocuğunu
katletnelerine ben müsaade ettim
sorgulamadan yargılamadan kendimi savunmadan bir köşede kendi kendimi bitirdim
yorgun bir kadınım ben
içimdeki kıpır kıpır neşeli hayat dolu kızı
ben kendi ellerimle le öldürdüm gömdüm
hayallerimi umutlarımı da kendimle birlikte gömdüm
şimdi mi kederi, derdi koydum her şeyin yerine
yoruldum kendimi açıklamaktan
yoruldum doğruları anlatırken yıpratmaktan
ben çok yoruldum
yarınlarımı yaşıyamamaktan
herkesi kendim gibi sanmaktan
ben yorgun bi bedenin yorgun kalbiyim
artık hiç bir şeyi taşıyacak gücüm kalmadı yüklemeyi sırtıma sevmeyi, özlemeyi, beklemeyi...