Yorgunum Şiiri - Halil Büyükler

Yorgunum çok yorgunum
Öyle yorgun halsizim ki
Ayakta duracak mecalim kalmadı
Umutsuzluk öyle sarmış ki etrafımızı
Hayal kuracak takatım yok artık..

Umutlar tükendi, yolun sonundayım artık
Tutunacak ne bir dalım kaldı
Nede sığınacak bir kapı
Kader öyle örmüş ki ağlarını,
Kırdı yine kolumu kanadımı
Yolun sonundayım artık
Yüreğim çıkmaz bir darda
Düşmüşüm bir çukura
Bilmem çıkarmıyım yarına..

Yorgunum öyle yorgun kırgınım ki
Her geçen gün biraz daha azalıyor canım
Her giden biraz aldı benden
Kimi umutlarımızi hayallerimizi yıktı
Kimi yaşama olan hevesimizi
Kime güvendiysek sırtımızdan vurdu
Kime inandıysak sonu hüsran oldu
Neye dokunduysak külleri elimizde kaldı
Artık dayanacak mecalim kalmadı..

Hayatın o acımasız omurgasını çok gördüm ben
İhanetin o çirkin yüzüyle çok yüzleştim
Her gelen bir şeyler kopardı gitti benden
Artık vurdum duymaz gibiyim
Ruhum bedenimi terk edeli
Yaşayan canlı bir ceset gibiyim..