Yorgunum
Köy kahvesinin ortasında sağ sol cephesine de hakim masaya öyle yorgun koydum ki kafamı, kahvede ki dayılar her an yanıma oturup beni silkeleyebilir.
Sağ işaret parmağımla sağ gözüm hakim sadece yazdıklarıma, şehir içi otobüsü gibi duraksaya duraksaya yazabiliyorum anca. Her durakta biraz daha yoruluyorum.
Öyle yorgunum işte...
Çay söyledim, şekerle bakışıyorum, bir yandan da hâlâ araftayım, çay da şeker de öyle istiyorlar ki kavuşmayı ama ben kıpırdayamıyorum.Hissediyorum hatta duyar gibiyim de ağzıma yüzüme saydırıyorlar.
Öyle yorgunum işte...
Terzi altı buçukta gel dedi, bundan mütevellit daha da yoruldum hiçbir şey yapmadan. Karakteristik özelliğim gereği mecburum lakin uyumak istiyorum.
Öyle yorgunum işte...
Ben gidiyorum,
Çayla şeker de sövmeye devam etsin...
Kayıt Tarihi : 17.4.2022 05:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
.
TÜM YORUMLAR (1)