Yorgunum Şiiri - Yüksel Ağalar

Egzoz kokulu sokaklar
Çekemez olmuş yükünü
Köprüler, vapurlar…
Dışı şen, içi kan ağlayan
Yorgun insanlar…
Dünya yorgun, ben yorgunum.

Köprülerden inilti
Trenler yormuş demiri…
Evler yorgun, saraylar yorgun.
Yollar yorgun, deniz yorgun.
Dünya yorgun, ben yorgunum.

Seherde martı sesi
Ne güzelde ötüyor bülbül
Koca vapurdan çıkan kara duman
Gündüzler yetmez olmuş telaşa
Her can yorgun düşmüş akşama.
Geceler yorgun
Sokaklar karanlık
Dünya yorgun, ben yorgunum.

On sekizinde bir genç
Kendinde değil,
Aklında kara sevda…
Dağların gözyaşı
Akıyor ırmaklara
Ben de vuruldum
Şu yalan dünyaya!
Dünya yorgun, ben yorgunum…