Yorgunuz
Susmuşluklar boğuyor bizi, izlerimiz kapanıyor tozlardan
Dik yamaçlar çıkıyoruz, göğe meydan okuyoruz üstelik.
Nasıl kırıldık bilmiyoruz.
Usul usul yuva kurduk, paramparça enkazlarda
Yorgunuz
Ve ortalık bizi itiyor kalabalıklara
Şarkılar mırıldanıyoruz..
Yaramız kabuk bağlar gibi oluyor, tırnaklarımızla sendeliyoruz.
Farklı kişilikler olduk senle
Yorgunuz.
Tütün kokuyor yüreğimin alt kısmı
Boynum yaslansa omuzuna geçecek gibi.
Korkuyor oluyoruz.
Ne garip değil mi? Ölemiyoruz.
Kalp kalbe karşı mi hala?
Sert bir tabaka var dizimde
Yerli yersiz cümleler kuruyorum
İki kere öksürdüm sabaha karşı yüzünde,
Helal olsun deyişini özledim.
Yollar pusuya yatmış ayrılıklarla dolu
Müsait bir zaman bulsam öleceğim
Yorgunuz
Yorgunum
Yorgunsun
Sahi ne olacak halimiz böyle
Hanbeli Erçin
Kayıt Tarihi : 7.6.2020 21:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!