Yorgunum Şiiri - Hayriye Aygül

yorgunum
yas tutmuş kalbim
çığlıklar içinde gönlüme yük,
yalnızlık yuvasız kuşlar gibi
sarmış başıma
sesim duyulmuyor,
yüreğimde yeri olmayan umuda...
heyhat!
*
yorgunum
zaman mefhumu
sevdadan yana umutsuz,
sessiz çığlığın
kırıntısı süzülürken beynimde
yaslı mırıltılarla
beyhude sedalar yüreğimde...
heyhat !
*
yorgunum
ayrılık konuk olmuş haneme
çare yok dedi kader,
yüreğim alev alev tutuşurken
umut yas içinde uzandı
musalla taşına boylu boyunca...
heyhat !
*
yorgunum
avuç içim açıldı gökyüzüne
feri sönmüş gözler,
solgun yüz,
mum gibi eriyen koca adam
bakışıyla
Allahaısmarladık der gibi
kadere boyun eğmiş yatağında ...
heyhat!
*
yorgunum
feri sönmüş gözler takılmış ekrana,
bak ben gidiyorum der gibi
iki damla gözyaşı ıslatıyor yanağını,
içimdeki fırtına kopuyor,
büyüyor sonsuz ayrılığa ...
heyhat!
*
yorgunum
sürüklendim anılara,
gömüldüm mevsimlere yıllara
unutmak istesem de
silinmiyor gerçek hayaller
geçiyor film gibi rüyalar ...
heyhat!
*
yorgunum
kaybolan umutlara
yaşanmayan hayallere,
mazide kalan sevdalara,
sevmeler sarmalar
silinmiyor ekrandan gözlerinin
feri sönene kadar ...
heyhat !
*
10 Haziran 2012 Alanya // Senem Hayriye Aygül.