Yorgunum Şiiri - Zümrüdü Anka

Yorgunum be , hani birşey olsada hayatın rutin akışına kapılıp kaybolayım diyorum çoğu zaman. Işte bu bakışlar o bakışlar. Düşünmeden, yargılamadan, hesaba katmadan , olağan hızıyla geçsin zaman. Ama kırmadan, yormadan, incitmeden , çıkar gözetmeden. Bir başkasından çalarak değil elindekiyle yetinerek. Fazlasını istemeden kendi payıma düşenle sadece. Kendi halimdeyim bana dokunmayın artık! Sizin dusuncelerinize isteklerinize , egonuza, bencilliklerinize , vicdan yoksunu yüreklerinizle baş etmek istemiyorum. Kendi halimde yoluma devam etmek istiyorum, koyduğunuz tüm tümseklere, çukurlara, camurlara, attığınız tüm taşlara inat kaybedemeyeceginiz vicdanimla dimdik ayakta duracağım. Kaybedenin ben olduğumu dusunsenizde yürek mahkemesinden hep temiz çıkacağım. Tüm dikenlerinize rağmen yaraladığınız yerden çiçekler sunacağım kan kırmızısı renkte. Vicdan diyorum bıraktığınız yerden alıp ait olduğu yere koymanız dileğiyle. Benim savaşım kendimle. 2018 size hırs, kibir , bencillik, çıkar , para , mal , mülk değilde insanlağınızı geri getirsin isterim. Birde hediyem olarak hepinize vicdanınızın varlığını hissettirsin.