Yorgunum Şiiri - Selva Durmazemir

Yorgun ve nemli gözlerle dalıyorum uzaklara
Bakıyorum umutlarımın yeserecegi yarinlara
Insani umudu ayakta tutar sirrınca
Ayakta durmaya calisiyorum ben hesapsizca

Geçmiyor gunler araf sancısı bitmiyor
Her gecen gün ömrümden ömür alıyor
Yer gok bir olmus beni sıkıştırıyor
Yüreğim umudun pençesinde can çekişiyor

Mutluluk sır gibi benden kendini sakliyor
Gönlümün fırtinası dinmek bilmiyor
Gam çokmüş yüreğime tortusu canımi yakiyor
Ruhum kuş olup bu diyardan gitmek istiyor

Kalbimde bir sızı dinmek bilmiyor
Bu hoyrat fırtınanın dinmesini bekliyor
Bu araf beni bosluklara saliyor
Ben benden uzaklaşıp uzaklara gitmek istiyor

Nefes istiyorum Yarabbi nefes alamiyorum
Etrafım dalgalarla dolu kurtulmak istiyorum
Sitmaya yakalandim sifa diliyorum
Bugun hic hos degilim selamete ermeyi diliyorum