Yorgunum Şiiri - Osman Erdoğmuş

YORGUNUM

Kırılmış kolum kanadım tutmuyor,
Yollar uzun ben yorgunum sevdiğim.
Kalp taşlaşmış taşa sözüm geçmiyor,
Yollar uzun ben yorgunum sevdiğim.

Düşlerimde gülüyorsun hep bana,
Rüyalarda el sallıyorum sana,
Kaçıyorsun,yaklaştıkça yanına,
Yollar uzun ben yorgunum sevdiğim.

Esen rüzgar serinletmez bağrımı,
İlaç içsem geçirmiyor ağrımı,
Tebessümün bana davet, çağrı mı,
Yollar uzun ben yorgunum sevdiğim.

Zümrüdü ankasın dağlar başında,
Görünürsün toprağında,taşında,
Koklayayım seni ay ışığında,
Yollar uzun ben yorgunum sevdiğim.

Seviyorum seni kainat duysun,
Yüreğimde ateş,sönmeyen korsun,
Saracağım ama tutulmuyorsun,
Yollar uzun ben yorgunum sevdiğim.

Osman derki bu can sana kurbandır,
Şu mah cemaline alem hayrandır,
Bayılırsam,öpücükle uyandır,
Yollar uzun ben yorgunum sevdiğim.