Yorgunum Şiiri - Baran Demirel

Yorgunum
Bir kelebek kadar ölüme yakınım
Karşımda gözlerin kadar mavi deniz
Yosun kokuları geliyor burnuma
Etrafıma baktıkca gördüğüm tek şey
Bir dünya dolusu insan hep bir koşuşturma içinde
Maskeleri suratlarında yapmacıktan gülümseme ve hep daha iyi olma düşüncesiyle

Yorgunum
Birilerinin mutsuzluklarına bağladığın mutlulukların al senin olsun
Ben idare ederim hüznüm efkarım ve bir elin parmağını geçmeyek dostlarımla
Biliyordum
Hiç bir yol dümdüz değildir
Elbet önüne tümsekler çıkacak hemde hiç beklemediğim bir anda

Yorgunum
Geçtiğim her yol ağzına seni anlatmaktan
Ah dili olsada konuşsalar belki sitem ederler belkide teselli

Yorgunum
Hepsi bu...