Yorgunum Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Sana gelen yolları arşınlıyor yüreğim,
Ne aşılmaz dağlara ne çöllere dargınım.
Bazen tökezliyorum tükeniyor ereğim;
Beni yoran zor değil bed tavrından yorgunum.

Kurumuyor gözyaşım çöle rahmet indirir,
Mecnunun feryadını Leyli’yi aşk dindirir.
Aslıya Kerem gerek Keremi köz söndürür;
Çile bana meftundur ben çileye vurgunum.

Gönül derdim yok idi sensiz senden evveli,
Bak şimdi eser oldu başımda hazan yeli.
Bülbüller terk-i diyar öksüz koydular gülü;
Naçar kaldı Gülşen im hep o yüzden durgunum.

Etem-i nin yüzünü güldürmedin bir kere,
Umut ta bırakmadın hayal kalmadı zerre.
Ölüme sürüklersin beni göz göre göre
Darılsam da feleğe ben hep sana kırgınım.

29.09.2013.ANKARA