Yorgunum Şiiri - Behçet Bilgiç

Çökmüş bir halsizlik gitmez üstümden
Dokunmayın bana gayet yorgunum
Yarım kaldım çoktan ayrıldım tümden
Bağrımda bir alev sönmez yangınım

Yitirdim aklımı bir çıkmazdayım
Dokunmayın bana fena hastayım
Kırıldım feleğe artık yastayım
Yaram çok derinde yanıyor canım

Çıkmaz sokakların ben yolcusuyum
Akıyor bulanık durulmaz suyum
Fena duygusalım kurusun huyum
Basarım figanı olmaz duyanım

Özemem kimseyi üzülen benim
Şen şakrakken herkes süzülen benim
Hep kendime batar kendi dikenim
Hüzün akıtıyor daim sol yanım

Hep veren oldum ben almaktan uzak
Eskimişimdir şu giydiğim kazak
Kadir kıymet bilmez nankörlere bak
Bu yüzdendir benim hep yanar canım

Kalbimde gezinir bir ince sızı
Gönlümün banadır sitemi nazı
Dram çalar hepten gönlümün sazı
Dokunmayın bana gayet yorgunum